11. Epey Gezdik

 

‘Dışarıda ne kadar çok kalırsak düşüncelerimizde de o kadar fazla hava ve gün ışığı olacaktır.’ Thoreau

Sabah erkenden, ya da öğle yemeğini takiben, olmadı ay dedenin peşinden atardık kendimizi dışarı. Dışarısı büyüklere de iyi gelirdi, bebeklere de… Uyuyamayanları sallardı bulutlar, sıkılanları kovalardı yağmur. Yorgun kafalar denizle dinlenir; yorulmak bilmeyenler atlar, hoplar, koşar, kayardı…

Kapı önüne de çok çıktık, şehir dışına da… İrili ufaklı maceralar birikti kumdan kaleler gibi ve geçti yıllar ben bir şey anlamadan; rüzgâr ve masal gibi…

Pek çok hayvanla yakın temas kurduk. Kiminin hayatını kurtardık, kiminin ölmesi gerektiğini kabullendik. Çamura bulandık, ıslandık. Yanlış yollara saptık, sora sora Bağdat’ı bulduk. Köylerden geçtik -bir içim su-, göllere daldık buz gibi. Şelale sesleri sesimizi bastırdı, tepelere çıktık avaz avaz bağırdık; yankımıza keçiler mêledi... İnsanlar tanıdık sayısız; kimi sözleriyle kimi çorbasıyla bizi besledi...

Isırganlar ısırdı, kıymıklar battı, oradan buradan düştük; dikişler atıldı. Hiç bilmediğimiz şeyler alerjiyle selam çaktı. Bazen de içimizde hır-gür ettik, canımız yandı. Ama sonunda... Sonunda hep sarıldık uyuduk birbirimizin kokusunda, kanadında... Babam da rüyama sızdı hep öyle zamanlarda; sükûnet yolladı bize Hüseyni makamında…

Çok sıkışınca sağa çekip mısır tarlasına çiş yaptık. Şarjlar bitince harita kullanmayı öğrendik. Bazen güvendiğimiz dağlara karlar yağdı, ama o karlar bile eridi, hayrımıza su oldu.

Bunların hepsi ve daha nicesi kocaman bir XP paketi* olarak hesabımıza yüklendi. AyşeCan buna şükredebilecek yaşta değildi, hâlâ da değiller ama bir tohum kaçtı içlerine ben biliyorum. Zamanı geldiğinde o tohum yeşil bayrağını açar güneşe doğru, eminim.

*Oyun jargonunda ‘tecrübe puanı’ demek.